(Un dos únicos amigos non tan lonxe)
É agora cando recordo o valor de aquelas persoas que sempre estiveron alí cando as necesitei .
O valor dunha amistade coma o ouro, é agora cado sinto que teño o corazón en paises distintos, en cidades repartidas en agochos deste planeta
E quixese rompe-los kilómetros e adianta-lo tempo pra facer un oquiño.
Venide cos vostros ombros , que teño moitas bagoas
Venide coas vosas mans e braxos, que quero unha grande aperta
Venide. vos, amiguiños
Venide a romper con esta dor, e esta soidade ..da que ultimamente estou chea
No hay comentarios:
Publicar un comentario